Gün içerisinde bir çok fiil yapıyoruz. Ama içlerinden biri var ki bütün hayatımızı derinden etkiliyor. Kişiliğimizi karakterimizi yansıtıyor. Bizim aynamız, bizi bize gösteriyor. Kim olduğunu bilmek istersen, ne konuştuğuna bak. Evet “konuşmak”.. Kelimeleri bir araya getirerek cümle kurmak ve onu dile vurmak. Ne söylüyor dilin?
“Kalp deniz dil kıyı, kalpte ne varsa kıyıya o vurur.”
Senin denizinde ne var? İnciler mi saklı.. Yoksa kirli yosunlar, atık çöplerden mi ibaret? Ufak bir test ile bunu anlayabiliriz.
Gün içerisinde en çok nelerden bahsediyorsun? (İlim, bilim, okunan bir kitap, bir şairin şiiri, dinlediğin şarkıda hoşuna giden cümle, ayet hadis, felsefe, atasözleri deyimler, hoş anılar, tecrübelerden mi) yoksa (ONLAR BUNLAR ŞUNLAR MI)
Sorununu sıkıntını çokça dile getiriyor musun?
Hep üçüncü şahısları mı konuşuyorsun..
Off, hayır, lanet olsun, bıktım, olmaz, sonra yaparım ve “BEN” kelimelerini ne kadar çok kullanıyorsun?
Sır saklayabiliyor musun? Sana anlatılan sende kalır mı? Bir ortamda yaşadığın şahit olduğun şeyler sadece sende mi kalır.. Herkese anlatma ihtiyacımı duyarsın?
Otur bir köşeye, çayını ya da kahveni al eline sor bu soruları kendine.. Dilin ne söylüyor, denizin ne alemde.. İstediğin halde değilsen üzülme, henüz geç değil güzellikler güzel insanları bulur. Güzelleşmenin yolunu ara. Eminim ki bulacaksın..
Akl-ı dünyevi
Boş lakırtı eder,
Ab-ı çesm dökene sormak lazım gelir..
kelam nedir söz nedir..
Abdal olmayan bilmez sır nedir söz nedir hikmet nedir..
Dostu bilen kendini bilir.
Sözün bilir.. Yol bilir.. usül bilir.
Dipnot:
Akl-ı dünyevi: dünyalık düşünen
ab-ı çeşm: göz yaşı
Abdal: Dünyadan kendini soyutlamış, uhrevi hayata yönelmiş
