ÖZENMEK

Fakir adamın biri her gün televizyonlarda boy gösteren ve ülkenin sayılı zenginlerinden biri şeklinde tanıtılan sanayiciye özenip onun gibi olmaya karar vermiş. Sık sık Allah’a yalvarıp
ver Yarabbi diyormuş. Fakirlikten bezdim usandım artık. Adam bu işi aklına koyunca cebinde kalan son kuruşlarını yine zenginlerin yazdığı nasıl zengin olunur sırları nelerdir gibi kitaplara yatırıp her birini dikkatlice okumuş. Okumuş ama açıkçası pek bir şey anlamamış. Her halde en iyi yol dedesinden duyduğu şeyleri yapmakmış.
Allah bütün duaları işitir dermiş nur yüzlü dedeciği. Ne istersen Ondan istemelisin. Torunu mecbur kalınca bu yolu seçmiş. Üstelik de dua için para gerekmiyormuş. Bir cuma namazında sabaha karşı kılınan teheccüd namazının ve hemen arkasından yapılan duaların kıymetini öğrenince geceleri yatmamaya başlamış. Saatlerce namaz kılıp göz yaşları içinde dua etmiş. Bu arada kurbanlar da adamış tabi. Fakirlikten kurtulursa bir koyun zengin sayılınca iri bir dana köşeyi döndüğünde de bir deve kesecekmiş. Gelen miktara göre bu sayı daha da artabilirmiş. Paranın gelmesi geciktiğinde bu sefer de oruca niyetlenmiş. Her ayın on beş günü hiç aksatmadan oruç tutuyormuş üstelik de fazla bir şey yemeden. Sonunda bir deri bir kemik kalmış ama kendisine bir haller olmaya başlamış. Yakınlarına gaipten tuhaf sesler duyduğunu hatta bazen birileriyle konuştuğunu söyleyip duruyormuş. Duyduğu ses her neyse, bir gün ona seslenip. Ey garip adam demiş. Özendiğin o kişiyi tanıyor musun. Adam biraz düşünmüş. Bahsedilen kişiyi sadece ekranlarda gördüğünden, nasıl yaşadığını neler yiyip içtiğini nerelerde gezdiğini pek bilmiyormuş. İstersen daha yakından tanı demiş ses. Hem önceki hayatını hem sonrasını. Ve manevi bir sinemayla hayranlık duyduğu kişi gösterilmiş adama. Perdeye ilk yansıyan o zenginin önündeki bir insan seli imiş. Adam hemen sormuş bu kuyruk nedir diye. Zengin adam işçilere aylık veriyor denmiş. Bir çok fabrikasında karınca sürüsü gibi işçi çalışır. Maaşları kendisi vermekten hoşlanır. Fakirin hayranlığı iyice artmış. Böylesine alçak gönüllü bir kişiyi ilk defa görüyormuş. Manevi sinemada manzaralar peş peşe sıralanmış. Biraz sonra farklı bir görüntü gelmiş perdeye. Zenginin elinde süslü bir bavul varmış yanında da bir çok koruması elbette. Fakir olan, hayranlıkla ona bakarken duyduğu ses bu sefer. Beğendiğin o kişi güzel bir tatile çıkıyor demiş. Mevsim henüz kış ama o sıcak bir ülkede dinlenecek. Tabi ki güneşte biraz bronzlaşacak. Fakir adam bir kez daha içini çekmiş. Çünkü o güne kadar ırgat gibi çalışmaktan tatil yapmamış. Ver Allah’ım demiş sessizce mırıldanıp. Ben de onun gibi keyif süreyim. Fakir adam daha sonra, o zenginin hayatından bir çok tablo seyretmiş. Boğazdaki muhteşem villasını en son model üç beş tane arabasını, bankadaki hesaplarını falan. Fukaracık hülyalara dalıp giderken o ses tekrar çınlayıp. İstersen farklı bir film koyalım demiş. Anlaşılan bu işten çok hoşlandın. Evet diye atılmış fakir adam. Hoşlanmamak mümkün mü. Görüntüler tekrar sıralanınca adam bir yanlışlık var zannederek. Bu manzara yeni değil her halde demiş. Biraz önce aynısını görmüştük. Bir çok insan yine kuyruğa girmiş. İkinci görüntüde bavulunu tekrar yanına almış. Her halde yine tatile gidiyor. Hayır demiş, kendisiyle konuşan. Kuyruktaki kişiler kul hakkından alacaklı olanlar. O zenginden hakkını istiyorlar. O bavula gelince. Adam uzun bir tatile çıkıyor. Fakat bu sefer çok daha sıcak bir yerde bronzlaşacak. Gördüğün manzaralar adamın öldükten sonraki halleridir. Velhasıl özenti peşinde koşmak yerine birilerine özenmek kendi halimizde kendi yağımızda kavrulmak en güzeli.
Hoşça ve sağlıcakla kalınız…