Yaşam diye tutturmuşuz gidiyoruz. Sahi ney bu yaşam dedikleri? İşe yetişeceğim diye sabah koşuşturmaları mı, sınava hazırlanma çabaları mı, küçücük bir çocuğun yeni yürümeye çalışması mı? Hayat akıp gidiyor, su gibi. Durur mu hiç? Ya da hiç durdurmayı deniyor muyuz? Durup şöyle sadece düşünebiliyor muyuz? Süzebiliyor muyuz geçmişimizi, yaşantımızı… Kahvaltıya eşlik edilen alel acele okunan gazete başlıkları ve bunun eşliğinde ağıza atılan üç beş zeytinden mi ibarettir… E tabi burası tartışılır. Hep koşuşturmaca giden hayat, arkasında yorgun vücutlar… Sorumluluklarımızın meydana getirdiği adeta bir beyin patlaması. Kazanılan paranın bile harcanacak vakit bulunmaması ve yahut bulunamaması. Kendimize vakit ayırmaktan yoksun bireyleriz. Pişman olmaktan korkarız çoğu zaman, aksine sonuçları düşünmeyi bırakıp korkularınızın üstüne gitmeyi denemeyi hiç akıl edemeyiz. Yağmurda şemsiyenizi açmayın, bırakın gökyüzünün o serin, berrak damlalarınızı yüzünüze serpilsin. Sevdiklerinize; Onları sevdiğinizi söyleyin. Evet, bir dakika bile kaybetmeden yapın bunu. Giden zaman geri gelmiyor ne yazık ki…
Çok geç olmadan duygularımızı dökmeliyiz değer verdiğimiz insanlara. Pişman olunduktan sonra o içinize hep işler, öküz oturdu mu içinize kalkmak da bilmez. Kaybetmekten korkmak yerine istediklerinizin üzerine gidin. Ulaşmak için elinizden geleni yapın. Bunun sonucunda kan ter içinde kalsanız bile… Bağıra bağıra söyleyin dilinize dolanan şarkıyı. En çok da yağmur yağarken sakince yürümeye başlayın… Çıkmaz sokaklara doğru atın adımlarınızı. İçinizi dökmek için mükemmel bir fırsat diyebilirim. Kendinizi olduğunuz gibi sevin diyeti bırakın. Ha tabi diyeti bırakın dedik diye karbonhidratları götürmeye devam etmekte bu kadar ısrarcı olmayın.(İçinizdeki rahatlama duygusunu bir anda yerle bir etmiş olabilirim…) Gururunuzu bir kenara atın bir süreliğine, başkalarının peşinden gitmek yerine kendi yolunuzu çizin, başkalarının ne dediğini mutluluğunuzdan daha çok önemsemeyin. Bunun sizin hayatınız olduğunun ve her dakika tükendiğinin farkına varın. Çünkü; yaşamak sadece nefes almaktan ibaret değildir…
