Bir gün psikiyatristin muayehanesine çok üzgün vaziyette ağlayan birisi gelmiş. Bu adam o kadar üzgün o kadar bitkin bir halletmiş ki mecali kalmayan çare bulamayan biri olarak gelmiş buraya ve derken başlamış anlatmaya bu üzgün adam. Benim ekonomik durumum iyi. Maddi anlamda bir sıkıntım yok. Sağlık sorunumda yok. Ancak başka bir sorunum var. Nedir o demiş psikiyatrist. Neşelenemiyorum mutlu olamıyorum ve hali ile mutlu değilim demiş. Sürekli moralim bozuk demiş ve şöyle gülmek istiyorum bazense kahkaha atarak eğlenmek istiyorum ve işte bunun için de size geldim demiş. Psikiyatrist ise arkadaş işin doğrusu bu olay benim uzmanlık alanıma girmiyor. Ancak sana bir öneride bulunabilirim. Şu karşıya 10 gün önce bir sirk geldi ve sirkte bir de palyaço var. Ben gittim çok güzeldi özellikle de o palyaço bir harikaydı. Gülmekten yerlere yattım o kadar çok eğlendim çok eğlendim ki sana da o sirke gitmeni özellikle de o palyaçoyu seyretmeni öneririm demiş. Bunun üzerine adamın suratı iyice asılmış ve adeta fısıltı halinde demiş ki o palyaço var ya o benim işte demiş. Bazen karşıdaki insanı güldürürken be hatta işi bu olurken kendisi üzgün olabilir. Hayat böyle işte içimizde hüznü yaşarken dışımızda bunu hissettirmeden işimizi yapmaya gülmeye güldürmeye birilerini mutlu etmeye çalışıyoruz. Hayatta çevrenizdeki insanların mutluluğu için çabalarken acaba siz kendiniz için kendinizin mutlu olması için neler yapıyorsunuz. Hayat bu işte üzgün palyaço örneği gibi…
Hoşça ve sağlıcakla kalınız…
